10 چهره مشهوری که متهم به تجاوز شده اند - بانوی ایران

به گزارش ایسنا، در سال 2017 الیسا میلانو هنرپیشه آمریکایی در صفحه توئیترش از همه زنان دعوت کرد از تجربه آزار جنسی که دیده اند با هشتگ (me too) بنویسند. پیش از او هم حدود 13 سال پیش، تارانو بورک یک زن سیاه پوست کمپینی را با همین اسم راه انداخته بود. بعد از به زبان آوردن آزار های جنسی زنان توسط مردان مشهور و صاحب نفوذ در آمریکا، جنبش (me too) یا (من هم) که آزار جنسی را افشا می نماید قدرت گرفت و بسیاری از مردان صاحب نفوذ و قدرت، شغلشان را به دلیل اتهاماتی که به آن ها وارد شد از دست دادند و رسوا شدند.

در ادامه با 10 چهره مشهوری که متهم به تعرض و آزار جنسی شده اند آشنا می شوید.

بیل کلینتون

زمانی که جنبش زنان علیه آزار جنسی مردان پرقدرت همه گیر شد، مونیکا لوینسکی کارآموز کاخ سفید به زبان آمد و رابطه بیل کلینتون با خود را مصداق شاخص سوء استفاده از قدرت تلقی کرد. با این وجود بسیاری رابطه لوینسکی با کلینتون را آنچه که در جنبش آزار جنسی تعریف شده بود نمی دانستند، اما لوینسکی معتقد بود رابطه اش با رییس جمهوری وقت آمریکا مصداق سوء استفاده کریه از قدرت بود و همچنین خاطرنشان کرد که به دلیل جنجال های خبری و سیاسی مدت ها دچار PTSD یا همان اختلال استرس پس از حادثه بوده است. گرچه علنی شدن رابطه جنیفر فلاورز و پائولا جونز نیز با کلینتون به رسوایی او دامن زد.

رومن پولانسکی

یکی دیگر از شخصیت های معروفی که به جرم تجاوز در آمریکا بازداشت شد، رومن پولانسکی بود. این کارگردان که برای ساخت فیلم پیانو پیروز به دریافت جایزه اسکار در سال 2003 شد، اعتراف کرد که با دختری زیر سن قانونی رابطه جنسی برقرار نموده است، اما به دلیل سوء استفاده از آزادی موقتی که پیش از حکم قطعی دادگاه از آن برخوردار شد، به اروپا فرار کرد و، چون اجازه ورود به آمریکا را نداشت نتوانست شخصا در مراسم اسکار حاضر گردد و جایزه اش را دریافت کند. سامانتا گایمر دختری که پولانسکی به او تجاوز نموده بود، با انتشار کتابی در سال 2013 ماجرای اتفاق افتاده را شرح داد.

مایکل جکسون

مایکل جکسون خواننده سرشناس آمریکایی که به سلطان پاپ معروف است نیز یکی از چهره های مطرحی است که افرادی ادعا کردند در سن کودکی بار ها مورد سوء استفاده جنسی او قرار گرفته اند. وید رابسون و جیمز سیفچاک ادعا کردند مایکل جکسون از دوران کودکی بار ها آن ها را مورد سوءاستفاده جنسی قرار داده است، اما خانواده مایکل جکسون خاطرنشان کردند حتی یک قطعه سند هم برای اثبات این ادعا ها وجود ندارد. با اینکه دادگاهی در شهر سانتا ماریا در کالیفرنیا و در سال 2004 مایکل جکسون خواننده آمریکایی را رسما به ده مورد آزار بچه ها و جرایم مرتبط متهم کرد، اما او در واکنش به این اتهامات رسما اعلام بی گناهی کرد.

کوین اسپیسی

چندین اتهام آزار جنسی علیه کوین اسپیسی بازیگر سرشناس هالیوود نیز مطرح شده است، اما تنها موردی که به پفراینده کیفری و تشکیل دادگاه کشید مربوطه به سال 2016 و تعرض جنسی به یک پسر 18 ساله بود. دادگاهی در ایالت ماساچوست آمریکا به این دلیل که شاکی از ارائه شهادت درباره گم شدن یک گوشی موبایل خودداری کرد، اتهامات آزار جنسی و ضرب و جرح که علیه این بازیگر مطرح بود را رد و این پفراینده را مختومه کرد. به گفته وکلای مدافع اسپیسی، گوشی تلفن همراه می توانست بیگناهی این بازیگر را ثابت کند. نت فلیکس، شبکه اینترنتی فیلم و سریال آمریکایی خاطرنشان کرد به دلیل اتهامات آزار جنسی که متوجه کوین اسپیسی است دیگر با او همکاری نمی نماید.

والری ژیسکار دستن

والری ژیسکار دستن رئیس جمهوری پیشین فرانسه نیز در 92 سالگی به آزار جنسی متهم شد و یک روزنامه نگار آلمانی به نام آن کاترین استراک خاطرنشان کرد که او در جریان یک مصاحبه در سال 2018 میلادی او را مورد آزار جنسی قرار داده است. استراک شکایت قضایی خودش را به دادستانی پاریس تسلیم و خاطرنشان کرد آنچه که باعث تشویق او برای این اقدام شد، جنبش من هم بود که از زنان می خواهد آزار های جنسی علیه خود را افشا نمایند.

هاروی واینستاین

هاروی واینستاین غول سینمایی هالیوود یکی دیگر از شخصیت های مطرحی است که افراد بسیاری خاطرنشان کردند مورد تجاوز و آزار جنسی از سوی او قرار گرفته اند. این تهیه نماینده در پاسخ به اتهاماتی که به او وارد شد اعلام پشیمانی کرد و گفت: من به همه زنان احترام می گذارم و بابت اتفاقاتی که افتاد پشیمانم. من یک شانس دوم از جامعه ام می خواهم، اما می دانم باید برای این موضوع کوشش فراوانی کنم. او در نهایت در دادگاه فدرال نیویورک به تجاوز جنسی درجه 3 و جرایم جنسی درجه یک محکوم شد.

چارلی رز

چارلی رز مجری مشهور شبکه سی بی اس هم بعد از اتهام ایجاد مزاحمت جنسی اخراج شد. هشت زن در مصاحبه با واشنگتن پست از رفتار نامناسب این مجری صحبت کردند و بعد از این اتفاق او بابت رفتار خود عذرخواهی کرد و گفت: همه ادعا های مطرح شده درست نیستند. همین جمله، اعتراف تلویحی به درست بودن بعضی از آن ها تلقی شد.

راجر ایلز

راجر ایلز بنیان گذار شبکه خبری فاکس نیوز آمریکا نیز بعد از مطرح شدن اتهامات آزار جنسی توسط چند کارمند زن از ریاست این شبکه کناره گیری کرد. در سال 2016، یکی از مجریان شبکه فاکس نیوز به نام گرچن کارلسون که از کار ها و پیشنهاد های بیشرمانه مدیرعامل شبکه یعنی راجر ایلز خسته می گردد، قبل از به انتها رسیدن مهلت قرارداد خود، با وکلایش درباره شکایت از مدیرعامل صحبت می نماید. بعد از شکایت وی در نیوجرسی، موجی از شکایات و فشار ها علیه راجر ایلز به شبکه فاکس نیوز وارد شد. همچنین فیلمی با عنوان بامب شل درباره این اتفاق ساخته شد. راجر ایلز در سن 77 سالگی درگذشت.

وودی آلن

وودی آلن بازیگر و کارگردان آمریکایی هم از سال 1992 مظنون به داشتن روابط جنسی با دخترخوانده اش است. میا فارو شریک زندگی سابق وودی آلن این اتهام را به او نسبت داد. فارو متوجه شده بود که وودی آلن با دخترخوانده 19 ساله اش به نام سون یی پروین که از رابطه قبلی اش با او بوده، ارتباط جنسی داشته است. بعد ها دیلن فارو دخترخوانده میا و وودی آلن هم پدرخوانده اش را متهم کرد که در کودکی از او سوءاستفاده جنسی نموده است. وودی آلن همواره این اتهامات را رد کرد و پس از جدایی از میا فارو با دخترخوانده اش که 35 سال از خودش جوان تر بود ازدواج کرد. گرتا گرویک ستاره آمریکایی نیز یکی دیگر از افرادی بود که در سال 2018 وودی آلن را به تعرض جنسی متهم کرد.

سپ بلاتر

از بین چهره های مطرح در دنیای ورزش نیز سپ بلاتر رئیس سابق فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) از سوی هوپ سولو دروازه بان تیم فوتبال زنان آمریکا به آزار و اذیت جنسی متهم شد. آقای بلاتر که در سال 1998 به عنوان رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال منصوب شد، در سال 2015 پس از 17 سال به اتهام فساد از این سمت کنار گذاشته شد. سخنگوی آقای بلاتر، اتهامات هوپ سولو را رد کرد و آن را مضحک خواند.

چرا قربانیان آزار چهره ها سکوت می نمایند؟

بعد از شنیدن تجربیات زنانی که مدعی آزار و اذیت جنسی از سوی افراد صاحب نفوذ، قدرت یا شهرت هستند، این سوال مطرح می گردد که چرا افراد مشهور و چهره به خودشان اجازه سوءاستفاده می دهند و از طرف دیگر، دلیل سکوت قربانیان در این باره چیست؟

دکتر علی ناظری - روانپزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی - در پاسخ به این سوالات شرح می دهد: از بُعد روان شناختی، افرادی که به هر دلیلی صاحب قدرت، شهرت، ثروت یا موقعیتی هستند، می توانند دیگران را تحت فشار قرار دهند. افراد در موقعیت های متفاوتی مثل مشکل روانی یا لغزش اخلاقی از فرصت و امکاناتی که دارند سوء استفاده می نمایند و تصورشان این است که طرف مقابل تصویری از قدرتمند، ثروتمند و مشهور بودن آن ها را پذیرفته است؛ بنابراین احساس می نمایند می توانند آنچه که می خواهند علی رغم میل فرد مقابل بدست بیاورند.

این خواسته ها می تواند در مدل رفتار های جنسی مثل تجاوز یا تعرض یا هر نوع حرکت غیراخلاقی دیگری طلب گردد تا فرد مقابل به اجبار به آن تن دهد. این در واقع نوعی باج گیری محسوب می گردد. به نظر می آید قدرت، ثروت و شهرت، موقعیت سوء استفاده را در طول تاریخ به افراد دارای این ویژگی ها داده است و همچنان می دهد.

وجهه ای که بعضی افراد به واسطه موقعیت خود توانسته اند در جامعه ایجاد نمایند، به آن ها یک حریم امن می دهد تا بپذیرند اگر هم کار غیر اخلاقی انجام دهند، کسی آن را باور نخواهد کرد. به همین دلیل اگر هم دست به سوءاستفاده بزنند، آن را انکار می نمایند. از طرفی هم اگر قربانی بخواهد صحبت کند با این تصور که اعتراضش به نتیجه نمی رسد، کسی حرفش را باور نمی نماید یا حتی ممکن است به ضرر خودش تمام گردد، سکوت می نماید.

البته نباید مسائل فرهنگی را بویژه در جامعه خودمان در این زمینه نادیده بگیریم. در جوامع با فرهنگ های متفاوت، همواره فرهنگ مردسالار وجود داشته است و تصور می گردد زنان در چنین قضایایی دچار اشکال و اشتباهی شده اند و به زبان عامیانه تر مردان به سراغ کسی می فرایند که در او نکته ای ببینند و زمانی که چنین ذهنیت مردسالارانه ای به اشتباه وجود دارد، اجازه اعتراض و پیگیری موضوع را از قربانیان می گیرد، زیرا آن ها احساس می نمایند باید هزینه معنوی بسیاری پرداخت نمایند تا بتوانند موضوع پیش آمده را اثبات نمایند و در نهایت این گونه تصور می گردد که خود آن ها هم در این زمینه نقشی داشته اند و به اصطلاح بی گناه نبوده اند.

از طرفی باید در عین اینکه حریم خصوصی افراد مشهور و صاحب نفوذ حفظ می گردد، جریان آزاد اطلاعات هم وجود داشته باشد تا به افراد قدرتمند به راحتی اجازه انجام هر کاری داده نگردد. البته این اتفاقات در همه جوامع حتی در جوامعی که ادعای آزادی بیان و جریان آزاد اطلاعات دارند نیز رخ می دهد، اما به مراتب می تواند محدودتر باشد یا بعد از چند سال درباره آن رویداد افشاگری گردد. اما اگر همه این موارد را به صورت تابو، شرم یا ننگ ببینیم و صحبت درباره این موارد را قبیح تر از امری که به وجود می آید ببینیم، نتیجه آن افزایش خودسانسوری است. طبیعتا امکان سوءاستفاده برای فرد متجاوز در فضای تاریک هم مهیاتر است.