رده بندی تمام بازی های تکن از بدترین تا برترین - بانوی ایران

به عنوان یکی از هواداران تکن که بیست سالی است پای این مجموعه نشسته، تصمیم گرفتم تا تعطیلات فروردین سال جاری را به بازی کردن تمام شماره های مجموعه بگذرانم و از ابتدا پیدایش و پیشرفت بازی های تکن را مرور کنم.

صد البته که با سری غریبه نیستم و صدها ساعت پای تکن 3 و هزاران ساعت صرف بازی کردن تکن 5 نموده ام، اما هرگز سراغ تکن 1 و 2 یا تکن تگ تورنمنت نرفته و ایده ای هم از اساس و ابتدای مجموعه نداشتم. در نتیجه ابتدای سال، حداقل دو روز پای مرور هر کدام از شماره های تکن گذاشتم و در حال حاضر می توانم با دیدی کامل، هر شماره را به درستی رتبه بندی کنم.

جدا از تکن، حدود دو سه ماه پیش از این حرکت هم مشغول آنالیز تک تک شماره های سری کینگ آو فایترز بودم و به این یقین رسیدم که بین بازی های مبارزه ای آرکید دهه نودی، برترین و با فاصله از استریت فایتر سرتر است. فکر نمی کنم کسی بخواهد چیزی از کینگ آو فایترز بداند، ولی اگر می خواهید، آن سری بازی را هم می توانیم با هم از صفر تا صد آنالیز و رتبه بندی کنیم.

در آنالیز بلند و بالای تکن، آنچه بیش از هر چیز دیگری دستگیرم شد، ثبات همیشگی گیم پلی تکن است. این سری بازی از همان پیدایش خود به برترین شکل ممکن آن گیم پلی که امروزه می بینیم را پایه ریزی و حفظ نموده است؛ طوری که حتی گیم پلی اصلی به کنار، می توان ریشه تعدادی از حرکات تکن 7 را هم در تکن 1 به وضوح دنبال کرد.

برای رتبه بندی بازی های سری، بدون شک به بهتر بودنشان به هنگام زمان عرضه و سطح تاثیری که روی مجموعه و هم چنین جامعه بازی های مبارزه ای داشتند توجه کردم؛ یعنی قرار نیست دو بازی که بیش از بیست سال با یکدیگر فاصله زمانی دارند را مقابل یکدیگر بگذاریم و حرکات و گرافیک و عملکردشان را با هم مقایسه کنیم. قید نسخه های پی اس پی را که در واقع همان نسخه های کنسولی، اما با گرافیکی بسیار پایین تر و محتوای نصفه و نیمه هستند را هم خواهیم زد.

نهایتا هم از شما می خواهیم تا در بخش نظرات، به ما و دیگران بگویید که با کدام شماره تکن بیش از همه خاطره دارید؛ مخصوصا که تمام شماره ها، به غیر از تکن 6، واقعا عالی هستند.

9. Tekken 6

زمانی که تکن 6 عرضه شد، کاملا معتقد بودم با بدترین بازی سری طرف هستیم. بازی های تکن از ابتدا تا همین آخرین شماره، همگی پیش از این که به کنسول ها بیایند، یکی دو سال زودتر روی دستگاه های آرکید عرضه می شوند؛ یعنی آنچه نهایتا به کنسول می آید، باید نسخه ای بهبودیافته در متعادل ترین حالت ممکن باشد. تکن 6 با یک بازی مبارزه ای متعادل از زمین تا آسمان فاصله داشت.

حرکات نه تنها نسبت به تکن 5 پیشرفت چندانی نداشتند، بلکه به شکل عجیب و غریبی نحوه کار با شخصیت ها را تغییر داده بودند. از بین چند کاراکتر معرفی گردیده نو، فقط یکی دو شخصیت خوب بودند. لارس به عنوان شخصیت نو سری که اتفاقا نقش اصلی داستان بازی بود، هیچ چیز برای ارایه نداشت. بعضی از شخصیت ها (مثل الیسا) چند حرکت الکی قوی داشتند که امکان دفاع مقابلشان هم وجود نداشت. مشکل بالانس در تمام بازی های قبل از تکن 6 هم وجود داشت، اما واقعا از تکن 6 به عنوان اولین بازی نسل نو زمان خود، انتظار آن حجم از پسرفت در گیم پلی را نداشتیم.

با این حال، تکن 6 چند بخش بسیار خوب داشت. طراحی ظاهری شخصیت ها از تکن 6 به بعد افت شدیدی می نماید و تکن 6 در واقع بین بازی های اخیر سری، برترین طراحی ظاهری شخصیت را دارد. با این حال، گرافیک خود بازی خوب نیست. زمانی می فهمید گرافیک بازی چقدر بد است که جهش عجیب و غریب تکن تگ تورنمنت 2 را روی همان پلی استیشن 3 ببینید. بخش خوب دیگر تکن 6، حالت مرحله ای و داستانی آن است که از تمام حالت های داستانی دیگر بازی های سری کامل تر و عمیق تر است؛ طوری که انگار بیشتر بودجه ساخت روی این بخش صرف شده بود.

بخش مرحله ای بازی عینا یک بازی اکشن بزن و بکش خوب است که طی آن برای شخصیت های مختلف آیتم می گیرید و پیشرفت می کنید. می توان این بخش داستانی را چند ده ساعت به راحتی بازی کرد و از آن خسته نشد. با این حال، این بخش داستانی، حالتی اضافه برای تکن محسوب می شود و مبارزات که مهم ترین چیز آن هستند، در تکن 6 خوب نیستند. برای سال ها فکر می کردم به خاطر اینکه هزاران ساعت تکن 5 بازی نموده ام، سطح انتظاراتم از تکن 6 بالا بوده و بازی توی ذوق زده است، اما حالا که دوباره تجربه اش کردم، مطمئنم بدترین بازی سری است.

8. Tekken 1

تکن 1 در سال 1994 به عنوان دومین بازی مبارزه ای سه بعدی جهان روی دستگاه های آرکید عرضه شد. اولین بازی سه بعدی مبارزه ای، ویرچوا فایتر شرکت سگا بود. در همین حین که ویرچوا فایتر و تکن در حال شکل دادن عصر نوی از بازی های مبارزه ای بودند، کپ کام یک تنه با استریت فایتر 2 جولان می داد و هر شش ماه یک بار بازی را با قابلیت های نو و بزرگ آپدیت می کرد. ویرچوا فایتر هم با اینکه یک بازی سه بعدی بود و کم و بیش از قابلیت های موتور سه بعدی در سیستم مبارزه بازی استفاده می کرد، اما هنوز تعداد قابل توجهی از فرمان هایش شبیه به بازی های مبارزه ای دوبعدی بودند و به همان شکل بازی می شدند. تکن 1 به شکلی عرضه شد که انگار به هیچ کدام از بازی های مبارزه ای آن موقع نگاه ننموده بود.

آنچه در تمام بازی های تکن امروزی داریم، از سیستم چهار دکمه ای که برای هر عضو بدن استفاده می شود، تا ساخت کمبوها (چندضرب ها) با استفاده از ادغام این کلیدها و در نظر گرفتن موقعیت شخصیت ها در محیطی سه بعدی و حمله و دفاع با توجه به این موقعیت، همگی در تکن 1 معرفی گردیدند. در واقع تکن 1 از نظر مکانیکی، کامل و درست بود و به برترین شکل ممکن این سری بازی های مبارزه ای را پایه گذاری کرد.

البته که خیلی از مکانیک هایی که تکن 1 معرفی کردند به مرور زمان و با هر شماره تنظیم شده اند، اما هرگز تغییر ننموده اند. چنین چیزی را معمولا در دیگر سری بازی ها نمی بینیم. استریت فایتر، مورتال کامبت و کینگ آو فایترز امروزی، جز اینکه دو نفر را مقابل هم می گذارند تا یکدیگر را کتک بزنند، در هیچ چیز دیگری با نسخه های اولیه شان شباهت ندارند. البته که ویرچوا فایتر هم، به عنوان رقیب اصلی تکن، این رویه را حفظ نموده است، اما متاسفانه توانایی حرکت پا به پای تکن را نداشت و از عرضه آخرین شماره اش سال ها می گذرد.

تکن 1 در گرافیک هم به مقدار قابل توجهی بهتر از ویرچوا فایتر بود، اما حتی اگر همین حالا هم تکن 1 را اجرا کنید، که یک نسخه پلی استیشن وان دارد، احتمالا با تماشا گرافیک بازی کهیر می زنید. بازی های مبارزه ای دوبعدی آن موقع واقعا گرافیک بهتری را به نمایش می گذاشتند. تکن 1 از نظر سبک و سیاق هنری و موسیقایی، آنچه از تکن انتظار داریم را ندارد و واضح است که به غیر از گیم پلی، ایده دیگری درباره آنچه می خواهند انجام دهند نداشتند. با تمام این اوصاف، تکن 1 به عنوان پایه گذار مجموعه، آن هم به برترین شکل ممکن، یکی از مهم ترین شماره های سری محسوب می شود.

7. Tekken 4

تکن 4 به خودی خود بازی خوبی است، اما هر چه بیشتر به آن می نگریم، متوجه می شویم که بازی بیشتر به عنوان قدمی تا رسیدن به تکن 5 کاربرد دارد. تکن تگ تورنمنت اولین بازی سری روی پلی استیشن 2 بود و با اینکه مجموعه ای از پیشرفت های گرافیکی را با خود به همراه آورده بود، اما هنوز هم حسابی شبیه به تکن 3 بود. البته که بازی شماره ای را هم در اسمش یدک نمی کشید و انتظار جهش بزرگ را تعیینا از همان تکن 4 داشتیم؛ جهشی که تکن 4 با خود به همراه آورد، احتیاج به کمی پرداخت بیشتر داشت.

تکن 4 حدودا همه چیز بازی را تغییر می دهد؛ از سیستم حرکت کلی بازی گرفته تا بازنگری کامل بر شخصیت ها و زمین مبارزه متفاوت. اولین تغییری که همان ابتدای کار در جهش از تکن 3 به تکن 4 حس می کنید، سیستم حرکتی بسیار سریعتر و متفاوت است. تکان خوردن مداوم و سریع بازی کنان که به بخشی از تکن های امروزی تبدیل شده، در تکن 4 ظهور می نماید. در واقع می توانیم بگوییم که کنترل بسیار بیشتر و دقیق تری روی شخصیت ها در تکن 4 داریم.

تغییر بزرگ دیگر، اضافه شدن زمین های مبارزه سه بعدی و کامل است. تا پیش از تکن 4، حدودا می توانیم بگوییم در یک زمین بی نهایت مبارزه می کردیم و اگر به خاطر داشته باشید، پس زمینه پشت هم با چرخش دوربین، در حال گردش بود. تکن 4 زمین های مبارزه کامل دارد که واقعا از چهار طرف دیوار دارند و ممکن است به دیوار برخورد کنید یا حریف را به دیوار بزنید. در نتیجه دیگر امکان نداشت تا بی نهایت به عقب بروید و با سرعت به طرف حریف بدوید.

اضافه شدن زمین های مبارزه واقعی در تکن 4 همه چیز مبارزات را تغییر دادند، اما همواره هم خوب نبودند. دوربین بازی به جای اینکه از کنار مبارزه را نشان دهد، خیلی از اوقات در سقف و دیوار گیر می نماید و به بالا می رود. مشکل دیگر این زمین های مبارزه، قرار دادن تعداد زیادی ستون و پله و مانع وسط شان بود؛ طوری که ممکن بود هنگام بازی کردن کاملا به آن ها برخورد کنید. این زمین ها و موانع طوری طراحی شده بودند که مثلا به بخشی از مبارزه تبدیل شوند، اما خیلی از اوقات بیشتر روی اعصاب بودند.

تکن 4 از نظر گرافیکی هم بازی را دگرگون کرد و شخصیت ها چه از نظر فنی و چه از نظر طراحی هنری، عالی بودند. تکن 4 یک بخش مرحله ای هم داشت که در راستای بخش مرحله ای تکن فورس در تکن 3 طراحی شده بود، اما بسیار عمیق تر بود، مراحل متنوعی داشت، با دوربین سوم شخص مجذوب نمایندهی بازی می شد و با معرفی آیتم های مختلف، حتی تجربه را سرگرم نماینده تر هم می کرد. با تمام این اوصاف، مسائل تکن 4، از همان مسائل زمین های مبارزه گرفته تا پییچیده تر شدن امکان اجرای چندضرب ها و تغییر پرش ها و مسائلی دیگر، همه کاری کردند تا معمولا از تکن 4 به عنوان یکی از شماره های خوب مجموعه یاد نشود.

6. Tekken Tag Tournament

تکن تگ تورنمنت از لذت بخش ترین شماره های سری است. بازی همزمان با کنسول پلی استیشن 2 عرضه شد و حدودا با حفظ گیم پلی تکن 3، حالت تگ را به تکن آورد. این حالت فقط در تکن تگ تورنمنت و تکن تگ تورنمنت 2 وجود دارد و یکی از مجذوب نماینده ترین بخش های تکن است. تکن تگ تورنمنت با اینکه از اولین بازی های پلی استیشن 2 بود، اما از نظر گرافیکی مدل های بسیار باکیفیت تری در مقایسه با تکن 3 داشت. بازی با اینکه حتی محتوای زیادی نداشت و چیزی به غیر از یک حالت رو در رو مقابل گیمر نمی گذاشت، گیم پلی شگفت انگیزش به خودی خود توانست چند سالی زنده نگهش دارد.

در حالت تگ که حالت اصلی بازی است، با فشردن یک کلید، مبارز دومی که انتخاب نموده اید را وارد زمین می کنید. با این حال، سازنده ها فقط به ورود و خروج بسنده ننموده بودند و کمبوهای مختلفی با در نظر گرفتن حالت تگ را به این بازی آوردند؛ طوری که این امکان وجود داشت تا به هنگام ورود و خروج شخصیت دوم، همزمان کمبو اجرا کرد. با اینکه تکن تگ تورنمنت اساسا به تکن 3 نزدیک تر است، اما انیمیشن شخصیت ها و کیفیت آن ها پیشرفت های زیادی به خود دیده است و حرکات هم کمی سریعتر شده اند.

تکن تگ تورنمنت هم چنین حدود سی شخصیت داشت؛ طوری که تمام شخصیت های تکن های قبلی، شامل تکن 1 و تکن 2 و تکن 3، به اضافه غولآخرها، در تکن تگ تورنمنت حضور داشتند. تجربه دو نفره و حالت تگ به قدری تجربه اصلی تکن را لذت بخش تر نموده بود که نبود آن در تکن 4 کمی آزاردهنده بود. تکن اساسا مبارزات بسیار سریعتری در مقایسه با دیگر بازی های مبارزه ای دارد و اضافه شدن دو کاراکتر به هر مبارزه، جریان آن ها را مجذوب نماینده تر نموده بود. البته که طول زیادی نمی کشد تا حالت تگ عالی تکن تگ تورنمنت از یادمان برود. تکن تگ تورنمنت هم چنین موسیقی های بسیار خوبی داشت که از نظر سبک، دقیقا در پی همان فرایند تثبیت شده به وسیله تکن 3 حرکت می کردند.

5. Tekken 2

تکن 2 اولین کوشش سازندگان این سری بازی ها برای پیشرفت و بهبود مکانیک ها و سیستم های معرفی گردیده در اولین شماره مجموعه بود و این کوشش به قدری خوب صورت گرفت، که می توان تکن 2 را همین امروز هم به عنوان یک بازی مبارزه ای عالی تجربه کرد. می توانید مطمئن باشید که عرضه تکن 2 در قالب سرویس پلی استیشن پلاس و برای پلی استیشن 4 و پلی استیشن 5 بی علت نبوده، چون همه چیز تکن 2 درست و به جاست.

به تکن 1 به خاطر نداشتن هویت خرده گرفتیم و تکن 2 ضمن بهبود گیم پلی، مطمئن می شود که این معضل را برطرف کند. تکن 2 کارگردانی هنری که امروزه از تکن انتظار داریم را معرفی می نماید؛ با شخصیت هایی که در ظاهر واقعی هستند و با یک حرکت، ذات شیطانی خود را رو می نمایند. رنگ های تیره و تاریک تر سری تکن، زمین های مبارزه، نوع پوشش شخصیت ها و همه این ها در تکن 2 شکل می گیرند و سبک این مجموعه را تا همین امروز تعیین می نمایند. در تکن 1 هر شخصیت یک ظاهر متفاوت و هر زمین مبارزه یک طراحی جداگانه و بی ربط داشت و هیچ کدام به درستی کنار هم قرار نمی گرفتند. موسیقی تکنو که پای ثابت تمام بازی های تکن است، برای اولین بار در تکن 2 معرفی می شود.

از همه این ها مهم تر، تکن 2 گیم پلی را از همه نظر بهبود می بخشد. امکان اجرای چند ضرب های بسیار طولانی که اساس تکن است، در تکن 2 برای اولین بار جلوه می نماید. فهرست حرکات شخصیت ها در تکن 2 تغییر می نماید و با اینکه می توان شاید چند حرکت امروزی بعضی از شخصیت های تکن را در تکن 1 هم پیدا کرد، اما این موضوع برای بیشتر حرکات شخصیت ها در تکن 2 صدق می نماید. این تکن 2 است که به این سری بازی ها هویت می دهد و سازندگان این سری با ادامه همین جریان، در شماره بعد از آن به نسخه ای حدودا بی نقص از تکن می رسند.

4. Tekken 7

در ابتدای مقاله گفتیم که نباید بازی های امروزی تکن را با قسمت های اصلی مقایسه کنیم و هر شماره را باید با در نظر گرفتن زمانی که در آن عرضه شده است، بسنجیم. چون اگر بخواهیم همین حالا برترین بازی تکن را انتخاب کنیم، تکن 7 به سادگی در صدر فهرست می نشیند. تکن 7 در عصر بازی های آنلاین و آپدیت های ماهانه و فصلی عرضه شده و این موضوع همه چیزش را تحت الشاع قرار داده است.

به این شکل که در طول پنج شش سال گذشته که از عرضه تکن 7 می گذرد، این بازی آپدیت های متعددی دریافت نموده؛ آپدیت هایی که نه تنها محتوای نو و مختلفی اعم از بخش ها و شخصیت های مختلف را به بازی اضافه نموده اند، بلکه حرکات شخصیت ها را تنظیم و بازی را به بالانس ترین شماره مجموعه تبدیل نموده اند. تکن 7 از نظر فرایند، بدون شک برترین شمار ه این سری است، اما یادمان نرود که این موضوع بعد از پنج سال آپدیت مداوم که در راستای درست کردن تک تک حرکات و انیمیشن ها و زمان بندی های هر شخصیت اجرا شده اند، محقق شده است.

البته که ما هم نمی خواهیم تکن 7 را در شرایط روز نخست عرضه اش قرار دهیم و سپس با دیگر بازی های مجموعه مقایسه کنیم. بازی با اینکه برترین و روان ترین گیم پلی سری را دارد، آن قدر مشکل دیگر گریبانش را گرفته است که نتواند بالاتر از حتی شماره های قدیمی تر مجموعه قرار بگیرد.

از نظر حجم محتوایی، تکن 7 هرگز قابل مقایسه با قسمت های قبلی سری نیست. بخش داستانی بازی خوب از آب در نیامده و حتی خبری از هم بخش داستانی مجزا برای تک تک شخصیت ها نیست؛ چیزی که در تمام شماره های تکن، به استثنای تکن 6 و تکن تگ تورنمنت 1، وجود دارد. اغراق ننموده ایم اگر بگوییم طراحی شخصیت ها در تکن 7 فاجعه است و کاراکترها در زشت ترین حالت خود قرار دارند. این مشکل کم و بیش آن همه قابلیت شخصی سازی را هم بلااستفاده می نماید، چون هیچ آیتم و لباسی به درستی روی هیچ شخصیتی نمی نشیند. خیلی از حالت های دیگر مثل حالت مبارزه تیمی هم که پای ثابت تکن بوده اند، در تکن 7 حذف شده اند که احتمالا به خاطر ضعف فنی بازی است، چون بارگذاری (لود) هر مبارزه بدون اغراق ممکن است سی ثانیه تا یک دقیقه طول بکشد. همین مشکل به تنهایی کافی است تا طولی نکشد خسته شوید و نخواهید به بازی کردن ادامه دهید. تکن 7 از نظر فنی از هیچ لحاظ بازی مجذوب نمایندهی نیست.

با این حال، باید بگوییم که تکن 7 برترین گیم پلی سری را دارد. بازی بیشترین تعداد شخصیت های تاریخ سری را در خود جای داده و حرکات تک تک این شخصیت ها هم عالی است، حتی اگر هم شخصیت ها زشت و گرافیک کلی بازی خوب نباشد. اما با در نظر گرفتن تمام این ها، باید بگوییم که به طور کلی، تکن 7 بسته مجذوب نمایندهی نیست. می توانم مقدار کل این مقاله فقط درباره شخصیت های عجیب و غریب تکن 7 صحبت کنم که حتی با اینکه گیم پلی خوبی دارند، به جای اینکه در جهانی مبتنی بر ورزش های رزمی تکن جای بگیرند، جادو و جمبل می زنند و هیچ جایی در تکن ندارند، اما به مقدار کافی از تکن 7 صحبت نموده ایم. آنچه در بازی یافت نمی شود، شور و اشتیاق و دلسوزی سازندگانش برای ساخت برترین تکن و توجه به جزییات است؛ جزییاتی که از زمین های مبارزه گرفته تا جزییات ریز و درشت شخصیت ها و حتی رابط کاربری، تمام بخش های دیگر شماره های تکن را پرنموده اند.

3. Tekken Tag Tournament 2

عرضه تکن تگ تورنمنت 2 روی پلی استیشن 3، کنسولی که تصور می کردیم قرار است به تکن 6 محدود بماند، باز هم این نکته را تاکید نمود که تکن 6 بازی خوبی نیست؛ چون تمامی ایرادها و مسائلی که به تکن 6 وارد نموده بودیم، در تکن تگ تورنمنت 2 برطرف شدند. نه تنها در چند ضرب ها و حرکات شخصیت ها بازنگری شد، بلکه تعداد حرکات شخصیت ها هم کم و بیش چند برابر شدند. آنچه می توانستیم در تکن تگن تورنمنت 2 با هر شخصیت اجرا کنیم، با هیچ بازی مبارزه ای دیگری در زمان خود قابل مقایسه نبود. در عین حال هم حتی با انیمیشن های تازه و نوی برای این همه حرکات نو و قدیمی روبرو شدیم. بازی کردن تکن تگ تورنمنت 2 لذتی فراموش نشدنی است.

از نظر فنی، تکن تگن تورنمنت 2 کاملا دگرگون شده بود. در حالی که تکن 6 حتی نمی توانست دو شخصیت نسبتا کم کیفیت را با وضوح تصویر کافی روی صفحه رندر کند، تکن تگ تورنمنت 2 چند شخصیت را، با مدل هایی که تعداد پالیگان های آن ها به وضوح بارها بیشتر بود، همزمان پردازش می کرد. بعد از سال ها، دوباره با حالت تگ عالی تکن روبرو شده بودیم و چهار شخصیت را همزمان روی صفحه می دیدیم.

همانطور که بالاتر گفتیم، تکن 6 آخرین شماره سری بود که شخصیت های آن از نظر طراحی هنری، ظاهری زیبا داشتند و تکن تگ تورنمنت 2 با اینکه کیفیت گرافیک را بسیار بالا برد، در همه حال هم طراحی های خوبی از شخصیت ها ارایه نداد. البته که باید به تکن تگ تورنمنت 2 اعتبار بدهیم که اساسا همه شخصیت ها را دوباره از نو طراحی کرد؛ حتی اگر همه بازطراحی ها هم خوب نبودند. بیشتر مدل های سه بعدی که در تکن 7 می بینیم، مستقیما از همین تگ تورنمنت 2 برداشته شده اند. نکته جالب این جاست که همین مدل های یکسان در تکن تگ تورنمنت 2 که یک بازی پلی استیشن 3 است، باکیفیت تر از تکن 7 به نظر می رسند. نورپردازی محیطی تازه و زمین های مبارزه ای که جزییاتی بسیار بالاتر داشتند هم در تگ تورنمنت 2 خودنمایی می کردند.

تکن تگ تورنمنت 2 بازی را کم و بیش مدرن کرد و حالت هایی مثل بخش آموزشی را برای اولین بار به تکن آورد. از نظر بخش ها و حالت های مختلف هم تکن تگ تورنمنت 2 یک بسته کامل است. سطح جزییاتی که از آن صحبت می کردیم، مثل تعاملات مخفی بین شخصیت ها، انیمیشن ها و دیالوگ هایی که فقط در حالت های خاص پخش می شوند، اتفاقات ریز و درشت و بانمک در گوشه و کنار زمین های مبارزه، توجه به جزییات در طراحی ظاهری شخصیت ها و خیلی از نکات دیگر، در تکن تگ تورنمنت 2 به وفور پیدا می شوند.

تیم سازنده تکن، پس از تکن 6 به خوبی خود را جمع نموده و در تکن تگ تورنمنت 2 برترین ساخته اش را ارایه داد. تکن تگ تورنمنت 2 با تمام تغییراتی که به همراه آورده بود، از موتور گرافیکی کاملا نو و مدل های سه بعدی تازه برای همه شخصیت ها و حجم زیادی دموی انیمیشنی برای کاراکترها و خیلی چیزهای دیگر، احتمالا از پرهزینه ترین بازی های سری بوده است؛ هزینه ای که متاسفانه به خاطر فروش کم بازی بازنمی شود. علت اصلی پایین آمدن بودجه ساخت تکن 7 را مطمئنا باید در همین موضوع جست و جو کرد.

2. Tekken 3

تکن 3 به مقدار استریت فایتر 2 در تاریخ بازی های مبارزه ای اهمیت دارد. اگر پیدایش بازی های مبارزه ای را تمام و کمال به استریت فایتر 2 نسبت دهیم، در مقابل هم می توانیم به راحتی تکن 3 را عامل محبوبیت جهانی بازی های مبارزه ای بدانیم. به لطف تکن 3، بازی های مبارزه ای دیگر محدود به آرکیدهای ژاپن و امریکا نبودند و به خانه هر گیمری که یک پلی استیشن داشت، راه پیدا کردند. به جرات می توانیم بگوییم که تکن 3 باکیفیت ترین بازی پلی استیشن که هیچ، بلکه باکیفیت ترین بازی زمان خود است. اگر پلی استیشن وان داشتید، برای به رخ کشیدن گرافیک کنسول خود، یا متال گیر سالید را اجرا می کردید یا تکن 3.

فراموش نکنیم که تکن 1 و تکن 2 هم هر دو بازی های بسیار خوبی هستند و تعیینا روی پلی استیشن وان هم تجربه ای عالی ارایه می دهند، اما کیفیت تکن 3 از همه نظر چند سر و گردن بالاتر از نه تنها دو شماره قبلی سری و بلکه دیگر بازی های همان پلتفرم بود. تکن 3 را می توان یکی از پرهزینه ترین بازی های زمان خود نامید. تک تک شخصیت های بازی، انیمیشن هایی موشن کپچر شده و شگفت انگیز داشتند و مدل سه بعدی شان هم از پرجزییات ترین شخصیت های زمان خود بود. تماشا یک مبارزه تکن 3، با آن انیمیشن های نرم و روان، تفاوت چندانی با تماشای یک صحنه سینمایی از فیلم های عالی رزمی چینی را نداشت.

آن بحث هویت مجموعه در تکن 1 و 2 مطرح ننموده ایم، در تکن 3 کاملا به بلوغ می رسد. طراحی شخصیت ها همگی بازنگری شده و در سبک هنری نوی جای می گیرند که پایه و اساس تکن را تشکیل می دهند. یک جهانی کامل برای شخصیت ها و قصه و روابط شان ساخته می شود؛ موضوع مهمی که اخیرا بازی های مبارزه ای تازه به آن رسیده اند. موسیقی معروف و تکنو سری تکن، در تکن 3 به برترین شکل ممکن اجرا و به تعیینه ای برای کل سری تبدیل می شود. تکن 3 هویت کلی این سری بازی های مبارزه ای را از هر نظر تعیین می نماید.

بازی از دیدگاه فرایند هم در مقایسه با تکن 1 و تکن 2، پیشرفت های بزرگی به خود می بیند. حرکات بسیار سریع تر و روان تر اجرا می شوند و بازی کنترل بسیار دقیق تری در اجرای حرکات ارایه می دهد. زمان بندی انیمیشن های هر حرکت به قدری دقیق و به درستی تنظیم می شود، که یاد گرفتن و اجرای کمبوها در تکن 3 را بارها نسبت به شماره های قبلی بهتر می نماید؛ موضوعی که حتی بعضی از بازی های مبارزه ای بزرگ امروزی که میلیون ها نسخه می فروشند، هنوز نمی توانند به درستی طراحی اش نمایند.

همه این ها به جای خود، تکن 3 هم چنین یکی از بزرگترین بازی های مبارزه ای تاریخ از نظر حجم محتوای ارایه شده است. در حالی که بازی های مبارزه ای آن موقع چیزی جز یک بخش رو در رو ارایه نمی دادند، تکن 3 پر از حالت های مختلف بود. حالت اصلی و مرحله ای سری تکن به نام تکن فورس، که در شماره های 4 و 5 و 6 هم ادامه پیدا می نماید، برای اولین بار در تکن 3 معرفی می شود. بخش آرکید مجزا برای هر شخصیت که شامل یک دموی انیمیشنی شگفت انگیز و باکیفیت مختص آن شخصیت است، حالت مبارزه تیمی، حالت زمانی و بخش دیگری که در آن با یک خط جان کوشش می کنید تا زنده بمانید و حتی حالت های دیگری مثل والیبال، تکن 3 را به یکی از بزرگترین بازی های مبارزه ای تاریخ تبدیل نموده اند.

گیم پلی کلاسیک تکن در تکن 3 به برترین نقطه خود می رسد و در شماره اصلی بعدی مجموعه یعنی تکن 4 با جهش ها و تغییراتی بزرگ روبرو می شویم که آن ها در واقع بیشتر نمایانگر تکن امروز هستند تا تکن 3. این موضوع را حتی باید مثبت در نظر بگیریم؛ چون تکن 3 را به برترین بازی در گیم پلی خود تبدیل می نماید که مثالی ندارد و می توان امروز هم به خوبی تجربه اش کرد.

1. Tekken 5

در صحبت از شگفتی های تکن 5، باید یک شماره به عقب برگردیم و به اشتباهات تکن 4 نگاه کنیم. در حالی که گیم پلی کلاسیک تکن در تکن 3 به برترین نقطه خود رسیده بود، ادامه سری بدون شک احتیاج به جهش و پیشرفت هایی بزرگ داشت؛ پیشرفت هایی که در واقع تکن 4 کوشش کرد به این سری بیاورد.

همانطور که بالاتر گفتیم، پایه و اساس مبارزات تکن، یعنی آنچه به وسیله تکن 1 برای اولین بار معرفی گردید، در تمام شماره های سری حفظ شده است. با این حال، تغییراتی مثل مقدار پرش ها به سمت بالا یه عقب و جلو، چگونگی ادامه کمبوها پس از پرتاب حریف به هوا و از همه مهم تر، از بین بردن زمین مبارزات بازی های کلاسیک تکن، تاثیری بزرگ در فرایند کلی مبارزات ایجاد کردند. احتمالا می توانید حدس بزنید که هواداران تکن از تصمیمات تکن 4 راضی نبودند. با این حال، تکن 5 کوشش نکرد تا این تغییرات و جهش ها را از بین ببرد، بلکه با ادغام برترین بخش های تکن 3 و بازنگری بر جهش هایی که کوشش شده بود با تکن 4 اضافه شوند، برترین گیم پلی ممکن این مجموعه بازی های مبارزه ای را ارایه داد.

تکن 5 در اولین حرکت، زمین های مبارزه تکن 4 را که پر از پستی و بلندی ها و ستون ها بود و مانع حرکت می شد، تصمیماتی که نمی دانم چگونه اتخاذ شده بودند، به یک زمین مبارزه درست و درمان تبدیل کرد. در عین حال هم تکن 5 به عقب بازنگشت، بلکه دیوارها حفظ و به بخشی مهم از هر مبارزه تبدیل شدند. البته که یکی دو زمین مبارزه بی نهایت مثل آن هایی که در تکن های قدیمی وجود داشت در تکن 5 اضافه شدند تا حالی به هواداران قدیمی هم داده باشند. تا از بحث زمین ها دور نشد ه ایم، این را هم اضافه کنیم که تکن 5 هنوز هم برترین طراحی را در زمین های مبارزه مجموعه دارد. از نظر گرافیکی و هنری، زمین ها عالی و پرجزییات هستند و کار خود را هم به خوبی انجام می دهند. موسیقی هر کدام از این زمین های مبارزه هم حسابی متنوع و عالی است.

فرایند مبارزات در تکن 5 از تمام شماره های دیگر مجموعه سریع تر است و در واقع تکن 5 (و تعیینا نسخه آپدیت شده آن که روی پلی استیشن 3 عرضه شد) پایین ترین مقدار فریم برای اجرای حرکات مشابه در کل مجموعه را دارد. این پیشرفت ها و تنظیم ها هم که به شکلی نه چندان خوب در تکن 4 معرفی گردیده بودند، در تکن 5 پرداخت و به برترین شکل اجرا می شوند. امکان پرتاب حریف به هوا و اجرای یک کمبوی بلند و بالا، که اساس تکن است، در تکن 4 کمرنگ شده بود و در تکن 5 بسیار خوب اوج می گیرد. حرکت و جهش ها به هر سمت سرعت بیشتری پیدا می نمایند و بازی بسیار بهتر از گذشته به رقابتی تند و سریع در تصمیم گیری بین دو حریف تبدیل می شود.

البته که فرایند عالی گیم پلی تکن 5، بدون شخصیت های مجذوب نماینده و حرکات چشم گیرشان، که همه چیز بازی های مبارزه ای هستند، شکل نخواهد گرفت. تکن 5 در این زمینه هم بهتر از تمام شماره های سری عمل می نماید. نه تنها حرکات و انیمیشن های کاراکترهای همیشگی تکن بهتر از گذشته دوباره برای تکن 5 ضبط و تنظیم می شوند، بلکه شخصیت های نو مثل فنگ وی که با تکن 5 به مجموعه می آیند، به شکل عجیب و غریبی حرکات شان مجذوب نماینده و مطابق هنرهای رزمی است. تکن 5 حتی کاری می نماید که کاراکتر ریون که عینا مثل ریو هایابوسا حین مبارزه جوتسو می زند، داخل جهانی تکن به خوبی بنشیند. نهایتا هم اضافه کنیم که تکن 5 از نظر طراحی هنری شخصیت های هم کمی بهتر از تکن 4 و از برترین های سری است.

حجم محتوایی تکن 5، از بخش داستانی مجزا مثل دو شماره قبل گرفته تا برترین دموهای انیمیشنی برای هر شخصیت (که حتی از کیفیت انیمیشن های رندرشده تکن 7 هم بهتر هستند و برترین کارگردانی را دارند)، در کنار گیم پلی عالی اش، تکن 5 را نه تنها به برترین بازی سری و بلکه به یکی از برترین بازی های مبارزه ای تاریخ تبدیل می نماید. تکن 5 حتی شامل سه شماره اصلی تکن هم هست و می توان از داخل تکن 5، سه شماره ی ابتدایی مجموعه را اجرا و بازی کرد. تکن 3 و تکن 5 تنها شماره های سری هستند که از هر جهت، چه گیم پلی باشد و چه تنوع محتوایی و گرافیک و موسیقی و طراحی، برترین را ارایه می دهند و نمی توان ایرادی بهشان وارد کرد. تکن 7 پای ثابت تمام مسابقات و تورنمنت های مبارزه ای جهانست، ولی هنوز هم بازی کنان حرفه ای زیادی هستند که تکن 5 و جریان سریع تر مبارزات آن را ترجیح می دهند و معمولا می توانید یک مسابقه کوچک از Dark Resurrection (که نسخه آپدیت شده تکن 5 است) را در تورنمنت ها پیدا کنید.