بیماری های روان پزشکی؛ افسانه ها و واقعیت ها - بانوی ایران

باورهای عامیانه بسیار نادرستی درباره بیماری های روان پزشکی وجود دارد که می توان از آنها به اسم افسانه یاد کرد. یکی از عواملی که باعث می گردد بیماران روان پزشکی در سطح جامعه با برخوردهای نامناسبی روبه رو شوند و فرصت های اجتماعی را از دست دهند هم همین تصورات غلط است. در برابراین افسانه ها، ما واقعیت هایی را داریم که کمی توجه به آنها می گردد و عامه مردم از آنها اطلاعی ندارند.

افسانه: نمی توان برای کسی که مبتلا به یک بیماری روانی است کاری انجام داد.

واقعیت: از قضا کارهای بسیار زیادی می توان برای یک بیمار روان پزشکی انجام داد. قدم اول، تغییر دادن نحوه صحبت کردنمان است. شما می توانید شرایطی را فراهم کنید که در آن، تمرکز بر روی قدرت ها و توانایی های افراد باشد و این یک قدم بسیار مهم است.

افسانه: افراد مبتلا به بیماری های رفتارهای خشونت آمیزی دارند و غیر قابل پیش بینی هستند.

واقعیت: در واقع، اکثریت عمده مبتلایان به بیماری های روانی، از افراد عادی خشن تر نیستند. چنین افرادی بیش از دیگر اعضای جامعه قربانی تبعیض و بدرفتاری اند مطمئناً در کنار شما چنین افرادی هستند اما مشکل آنها را درک نمی کنید.

افسانه : بیماری روانی همان عقب افتادگی ذهنی است.

واقعیت: اینها شرایط متفاوتی هستند. عقب افتادگی ذهنی به معنای محدودیت در عملکرد فکری و ناتوانی در انجام امور روزمره است. در عوض، افرادی که مبتلا به بیماری های روان پزشکی هستند، عملنمودهای فکری متفاوتی دارند وسطح هوش و ادراک آنها مساوی با عموم مردم است.

افسانه: بیماری های روان پزشکی به علت ضعف شخصی در افراد ظهور می نمایند.

واقعیت: این طور نیست، بیماری های روانی حاصل از تعادل عوامل زیستی، روانشناسی و اجتماعی هستند تأثیرات اجتماعی همانند از دست دادن شغل یا ازدست دادن یک فرد عزیزی هم می توانند در فرایند بروز بیماری روانی نقش بازی نمایند.

افسانه: فردی که مبتلا بیماری های روانی باشد هرگز بهبود پیدا نمی نماید.

واقعیت: مطالعات نشان داده اند که بیشتر افراد مبتلا به بیماری های روانی مداوا می شوند و بسیاری از آنها به طور کامل بهبود می یابند. فرایند بهبود برای بعضی از بیمارن شامل مجموعه اقداماتی است که آنها را قادر می سازند تا زندگی نمایند، کار نمایند، بیاموزند و به ایفای نقش های اجتماعی خود بپردازند. علم ثابت نموده است امید نقش بسیار پررنگی در بهبود بیمارن روان پزشکی بازی می نماید.

افسانه: روان درمانی و یاری به خود تنها هدر دادن زمان است. چرا وقتی می توان به راحتی از دارو استفاده کرد، به خودمان دردسر بدهیم؟

واقعیت: نوع درمان با توجه به شرایط بیماران فرق دارد. بسیاری از مبتلایان، در طول فرایند درمان خود با مشاوران، درمانگران، دوستان، روان پزشکان، پرستاران و فعالان اجتماعی ارتباط برقرار می نمایند تا بیماری خود را بهبود دهند. آنها همین طور از راه کارهای خود درمانی و پشتیبانی های جامعه بهره می برند. و این در کنار درمان دارویی، یاری بسیار بزرگی به آنها می نماید.

افسانه: بچه ها به بیماری های روان پزشکی مبتلا نمی شوند. رفتارهای غیر طبیعی آنها تنها نتیجه آموزش بد والدین است.

واقعیت:بر اساس گزارش تازه کمیسیون ویژه سلامت روان ایالات متحده، در هر سال بین 5 تا 9 درصد بچه ها از یک اختلال روانی خاص رنج می برند دقیقا همانند بیماری های روانی بزرگسالان ، بیماری های بچه ها هم به صورت بالینی قابل تشخیص و مداواست. این بیمار ها حاصل ترکیبی از عوامل زیستی، روان شناختی و اجتماعی هستند.

بیشتر بدانید:

- مبتلایان به بیمار های روان پزشکی را با الفاظی همانند دیوانه، گیج یا نادان مورد خطاب نکنید، آنها را با توجه به نوع بیماری که از آن رنج می برند مورد خطاب قرار دهید. به جای این که فردی را مجنون بخوانید، به او بگویید یک مبتلا به شیزوفرنی. این تفاوت را زبان اول می نامند. از این طریق، شما بین شخصیت فرد و بیماری او یک تفاوت عمده قائل می شوید.

- با بیمارن روان پزشکی با احترم و محبت برخورد کنید، همان طورکه با سایر افراد برخورد می کنید.

- تا می توانید، درباره بیماری های روان پزشکی اطلاعات کسب کنید و این اطلاعات را با دوستان و آشنایان خود تقسیم کنید. در صورتی که درباره بیماری های روان پزشکی اطلاعات غلطی دریافت می کنید، سعی بر آن داشته باشید تا حقیقت ماجرا را دریابند.

- در فرصت ها شغلی، داد و ستد های اقتصادی؛ معاملات، امور مربوطه به مسکن و آموزش، بین مبتلایان به بیماری های روانی و افراد عادی تبعیض قائل نشوید. همه مبتلایان به بیماری های روانی انسان هستند و از حقوق مساوی با سایر افراد جامعه برخوردارند.

منبع: دانشمند شماره 569منبع: راسخون