صدا و سیما در چه حال و هوایی است؟ - بانوی ایران

به عبارت دیگر ارتباطات فراگیر اجتماعی، زمینه ساز اصلاح امور و پیشگیری از ناهنجاری ها و بلایای تحمیل شده بر مردم است؛ برای نمونه، در مسئله ای که بیماری کرونا برای تمامیت مردم ایجاد نموده است، نگاه فردی و شخصی، نه تن ها چاره ساز برطرف این بلا نیست که در تشدید و توسعه آن بسیار مؤثر است.

در اینجا پرسشی مطرح می گردد و آن پرسش این است که چه پدیده ای و چه سیستمی باید هم مشکل و دامنه گسترده آن را برای مردم بازگو کند و هم نسبت به شخصی انگاری بیماری کرونا هشدار بدهد و هم اخبار و رویداد های مربوط به این ویروس آلوده نماینده و خطرناک در ایران و دنیا را به طور مرتب به افکار عمومی منتقل کند تا مطلعی عموم مردم رشد پیدا کند و به مرور از مصائب فراگیر آن فاصله بگیرند؟ پاسخ این پرسش را باید در دو مقوله انتظارات و واقعیات جست وجو کرد.

انتظار این است که سازمان صداوسیما مسئولیت مطلعی دادن به جامعه را بر عهده داشته باشد و واقعیت این است که صدا و سیما با روشی که در پیش گرفته، قادر به برآورده کردن این انتظار بحق مردم نیست؛ چراکه این رسانه عریض و طویل، چه در سطح توان فکری و جامع نگری مدیران ریز و درشت این سازمان و چه در تصمیم به سیاسی کاری مدیران ارشد آن، باعث شده مردم روزبه روز، اعتماد خود را به این تشکیلات، کم و کمتر می نمایند.

مدیران و نه بدنه حرفه ای کارکنان یک رسانه که قرار بود دانشگاهی برای همه ملت ایران باشد، خواسته ها و احتیاج های بیشتر مردم ایران را که از جناح مقبول و مطلوب مدیران این رسانه، فاصله گرفته اند، مد نظر قرار نمی دهد.

رسانه ملی در امر مطلع کردن مردم به آثار تخریبی ویروس ویرانگر بیماری کرونا به پخش چند آگهی هشداردهنده و چند خبر سوخته اکتفا می نماید و مردم را به حال خودشان از نظر یافتن اطلاعات لازم رها نموده است؛ درصورتی که می بینیم و می شنویم این رسانه برای تبلیغات و توجیهات جناح اصولگرا سنگ تمام می گذارد و به طور مرتب کارشناسان این جناح محبوب مدیران صدا و سیما در رادیو و تلویزیون حضور دارند و در موضوعات فراوان مملکت اظهار نظر می نمایند و رهنمود می دهند!

اگر این مجموعه، 10 درصد وقتی را که برای تبلیغ ریاست مجلس می گذارد، به تحلیل و تجزیه کارشناسی و نه جهت دار پاندمی کرونا می پرداخت، شاید مطلعی مردم بیشتر از حالا بود. البته اگر گروه های اجتماعی و پایگاه های اطلاع رسانی که از فضای مجازی، بهترین بهره را می برند تا در مطلع کردن مردم نقش داشته باشند، مورد اقبال مردم نبود، مسائل موجود به مراتب بیشتر خود را نشان می داد.

اکنون مردم درباره آینده بیماری وحشت افزای کرونا، مطلعی لازم را ندارند؛ بنابراین سخت نگران اند و نمی دانند سرنوشت واکسن مربوطه در دست کیست و چه موقع قرار است آماده تزریق گردد؟ کدام دستگاه اطلاع رسانی وظیفه دارد به طور مرتب کارشناسان را به تبادل نظر و بحث دعوت کند و اطلاعات لازم را به مردم بدهند و آنان را از نگرانی برهانند؟ صداوسیما تا به امروز نشان داده چنین عزمی ندارد.

در چنین شرایطی، بدیهی است که بیشتر مردم از این دستگاه وسیع که پول بیت المال را دریافت می نماید، اما راه درستی را در پیش نمی گیرد، سلب اعتماد نمایند. در همین جا باید از انحصاری بودن بعضی امکانات در اختیار صدا و سیما در این کشور وسیع و متنوع تعجب کرد و ناراحت بود. اگر جامعه می توانست از رادیو و تلویزیون های دیگر متعلق به کشورمان استفاده کند و برنامه سازی در یک رقابت نفس گیر صورت می گرفت، قطعا وضع مطلعی های مردم بسیار بسیار بهتر و سودمندتر می بود. به امید روزی که وضع اطلاع رسانی رسانه های رسمی به جامعه تغییر کند و به سمت و سوی مطلوب پیش برود.