پیش از ما، کائنات دیگری بوده است؟! - بانوی ایران

فیزیکدان برنده جایزه نوبل می گوید دنیا قبلی پیش از مه بانگ (بیگ بنگ) وجود داشته و شواهد مبنی بر وجود آن هنوز می تواند در سیاه چاله ها مشاهده گردد.

سر راجر پنرز این اظهارات را پس از برنده شدن جایزه نوبل که بابت اکتشافات بزرگ او در زمینه نظریه نسبیت عام اینشتین و اثبات وجود سیاه چاله ها به او اعطا شد، بیان نموده است. سر راجر پنرزاستدلال می نماید که وجود غیرقابل شرح نقاطی از پرتو های الکترومغناطیسی در کیهان - که به عنوان نقاط هاوکینگ شناخته می شوند - بقایای دنیا قبلی هستند.

این بخشی از نظریه کیهان شناسی چرخه ای تطبیقی CCC در شرح دنیا است که می گوید این نقاط، آخرین خروج و دفع انرژی هستند که تابش هاوکینگ نامیده می شوند و به وسیله سیاه چاله ها از دنیا پیشین انتقال می یابند.

سیاه چاله ها مناطقی از فضا است که ماده در آن ها در خود فرو می ریزد و چنان نیروی گرانشی قدرتمندی دارد که هیچ چیز، حتی نور نیز نمی تواند از آن بگریزد. چنین چیزی ممکن است در مرکز کهکشان خود ما نیز در حال رخ دادن باشد.

راینهارد گنتسل و آندره آ گز، که جایزه نوبل را مشترکا با سر راجر پنرز دریافت کردند، شواهد قانع کننده ای از وجود یک سیاه چاله بزرگ در میان کهکشان راه شیری ارائه نموده اند. ممکن است که مقیاس زمانی برای تبخیر کامل یک سیاه چاله، بیش از عمر دنیا کنونی ما باشد و از این رو این مساله نمی تواند آشکارسازی گردد.

سر راجر پنرز به نقل از تلگراف می گوید: من ادعا می کنم که مشاهده تابش هاوکینگ وجود دارد. مه بانگ نقطه آغاز نبوده است. چیزی پیش از مه بانگ وجود داشته است و چیزی که در آینده نیز خواهیم داشت. ما دنیای داریم که منبسط می گردد و منبسط می گردد، تمام جرم از بین می رود و در این نظریه دیوانه وار من، خود این آینده دور، مه بانگ یک دوران و دنیا دیگر خواهد شد.

او می افزاید: مه بانگ دنیا ما با چیزی آغاز شد که آینده نهایی یک دنیا قبلی بود و در آن دنیا نیز چیز های سیاه چاله مانندی وجود داشته اند که براساس نظریه تبخیر هاوکینگ، تبخیر می شدند و این نقاط را در کیهان که نقاط هاوکینگ نامیده می شوند، ایجاد می کردند.

ما آن ها را مشاهده می کنیم. این نقاط در حدود هشت بار بزرگ تر از قطر ماه و در مناطق تقریبا گرمی از دنیا هستی واقع شده اند. دست کم برای وجود شش نقطه از این نقاط، شواهد خوبی وجود دارد.

با وجود این بسیاری منتقد این نظریه اند و وجود این نوع تابش از سیاه چاله ها هنوز بایستی تایید گردد. علاوه بر این اگر یک دنیا بی نهایت بزرگ بخواهد به یک دنیا بی نهایت کوچک تبدیل گردد، بایستی تمام ذرات مادی به موازات پیر شدن دنیا، جرم خود را از دست بدهند. دیدگاهی که با تردید های بسیار روبه رو شده است.

بر اساس مدل استاندارد کیهان شناسی، دنیا پس از مه بانگ، دستخوش انبساط یا تورّم کوتاه و مختصری شد که بی نظمی و بی تقارنی ساختار دنیا را از بین برد. در پاسخ به این انتقاد ها سر راجر پنرز می گوید که روی این حساب، سیاهچاله ها را نیز باید کنار گذاشت، زیرا آن ها نیز تا زمانی که وجودشان در واقعیت اثبات گردد، تنها در عالم ریاضیات وجود دارند.

راجر پنرز آن گونه که بی بی سی گزارش می دهد، می گوید: مردم در آغاز بسیار با دیده تردید به مساله نگاه کردند، زمان زیادی برد تا این که وجود سیاه چاله ها پذیرفته شد. اهمیت آن ها به گمان من خیلی کم درک شد و خیلی کم از آن استقبال شد.

منبع: ایندیپندنت